309- جويي

جويي يه مدت بود لاغر و نحيف و افسرده شده بود.

اينو مي شد از بيحالي هاش و دراز كشيدن هاش و جست و خيز نكردن هاش فهميد.

همكار 1 : حيوونكي گناه داره. از صب تا شب به زنجير بسته شده

همكار 2 : حيوونكي خيلي تنهاس. جفت مي خواد

همكار 1 : از صب تا شب همون جا نشسته كسي رو نمي بينه روحيه بگيره

همكار 2 : هر كي تنها باشه افسرده ميشه. بايد يه جفت براش بيارن

من: جويي چون بدون جفته افسرده اس؟ پس ليلي چي بگه؟

من زندگي مي كنم...