522- ذهن دیوونه ی من امشب

همش دارم یه دهه دوری خودم از خانواده رو مرور می کنم و ته همه خاطرت می رسم به اینکه من مستحق خوش بودن به تنهایی هستم؟

البته بماند که سختی خیلی داشتم

همش دارم به خانواده ام و اینکه بدون من چقدر بهشون سخت گذشته، می رسم و ته اش میشه سرزنش خودم.

الان سه ساعته نشستم برا کلاس فردا مطالعه کنم اما غم کنم اندازه نیم ساعت هم مفید نبوده.

ذهن من امشب پر از سرزنش و دیوانگیه

خدایا راه درست منتهی به دلخوشی و سلامتی و خوشبختی رو مهمونمون بده، لطفا

و کمکم کن بتونم ذهنمو کنترل کنم و به آرامش برسه

مرسی